ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΕΛΙΣΣΙ. Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ, στο οποίο σκοτεινά μυστικά, ενοχές και φόβοι έρχονται να ταράξουν τις ζωές των πρωταγωνιστών. Μια παράσταση που ανεβάζει αυτές τις μέρες το Θέατρο Πόλη δίνοντας ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να ξετυλίξουν το ταλέντο τους. Με αφορμή λοιπόν τη παράσταση αυτή, το Townsendia βρήκε την ευκαιρία και μίλησε με τη πρωταγωνίστρια του έργου Φαίη Ψωμαδάκη. Μια ταλαντούχα ανερχόμενη ηθοποιός από την οποία σίγουρα θα δούμε πολλά στο μέλλον. Ακολουθεί η συνέντευξη που μας παραχώρησε.
«Το Κόκκινο Μελίσσι»! Τι συμβολίζει ακριβώς ο τίτλος της θεατρικής παράστασης;
Το Κόκκινο Μελίσσι είναι ένα λούνα παρκ που κρύβει πολλά. Σκοτεινά μυστικά, παρανομίες και πολλά άλλα. Έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στα παιδικά χρόνια του Αρθούρου και της Μελίνας –των ηρώων του έργου- και είναι το βασικότερο στοιχείο που τους ενώνει μέχρι και σήμερα. Για τον καθένα αυτό το λούνα παρκ σημαίνει κάτι διαφορετικό, αλλά παρ’ όλα αυτά και οι δυο το κουβαλάνε μέσα τους. Έχει στιγματίσει την ζωή τους και φαίνεται να επηρεάζει το παρόν τους και να καθορίζει το μέλλον τους.
Το έργο τι ακριβώς πραγματεύεται;
Πραγματεύεται πάρα πολλά. Κοινωνικά προβλήματα που γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αλλά τα αγνοούμε, όπως βία, ψυχική και σωματική, ναρκωτικά και βρώμικο χρήμα. Κυρίως όμως τα παιδικά χρόνια, το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η παιδική ηλικία στην ενηλικίωση και την εξέλιξη του ανθρώπου, και πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίσουμε κάποια γεγονότα που μας στιγμάτισαν εκείνη την περίοδο.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης οι θεατές έρχονται αντιμέτωποι με προσωπικές τους φοβίες;
Πιστεύω πως ναι. Έρχεται αντιμέτωπος όχι απέναντι στις φοβίες αυτές καθ’ αυτές, αλλά ίσως και μ’ αυτά που δεν έχει αντιμετωπίζει. Μ’ αυτά που θάβουμε μέσα μας δηλαδή. Τα λάθη μας, αυτά για τα οποία ντρεπόμαστε, αυτά για τα οποία έχουμε υποστεί άσχημη ή αρνητική κριτική. Εν τέλει όμως αυτό που περισσότερο φοβόμαστε είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Τι είναι αυτό που αναζητάει ένας θεατής από ένα αστυνομικό θρίλερ;
Νομίζω δράση, αγωνία και μυστήριο. Αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί η ιστορία, τι τροπή θα πάρουν τα πράγματα, πως θα καταλήξει όλο αυτό. Τα αστυνομικά θρίλερ σε κρατούν σε μία εγρήγορση, σκέφτεσαι, παρακολουθείς την ιστορία για να συλλέξεις τα στοιχεία και να ενώσεις τα κομμάτια του παζλ. Αυτή νομίζω πως είναι κι η μαγεία τους. Να συμμετέχεις νοητικά σ’ όλο αυτό, να μπαίνεις στην θέση των ηρώων, να διαλέγεις υποσυνείδητα στρατόπεδο και να σκέφτεσαι «Τι θα γίνει ΑΝ…».
Ποιον χαρακτήρα υποδύεστε στη συγκεκριμένη παράσταση;
Υποδύομαι την Μελίνα Μπέρη. Μία δυναμική δημοσιογράφο που ασχολείται με το έγκλημα, τα ναρκωτικά, την παιδοφιλία, την πορνεία, την παρανομία γενικότερα. Μία γυναίκα δυνατή, μοναχική, που έχει κι αυτή να αντιμετωπίσει τον δικό της Γολγοθά και να βγει νικήτρια απ’ όλα όσα την καταβάλλουν και απ’ όλα όσα την φέρνει αντιμέτωπη το παρελθόν της.
Εντοπίσατε κοινά στοιχεία με τη ηρωίδα που υποδύεστε;
Τα στοιχεία που βλέπω κοινά με την ηρωίδα είναι μόνο δύο. Ένα θετικό, κι ένα αρνητικό. Το θετικό στοιχείο που ίσως με κάνει να ταυτίζομαι με την Μελίνα, είναι η ψυχική δύναμη που έχει. Δεν είναι άνθρωπος που μπορείς να ξεγελάσεις εύκολα, δεν είναι γυναίκα που μπορείς να «σπάσεις» αν η ίδια σ’ αφήσει να το κάνεις. Ένα αρνητικό στοιχείο είναι η ενοχή. Η Μελίνα είναι ένας άνθρωπος ενοχικός. Εύκολα φορτώνεται ευθύνες που μόνο δικές της δεν είναι, για να απενοχοποιήσει αυτούς που αγαπάει. Για να μην πέσουν στα μάτια της, να μην την απογοητεύσουν. Όπως και η ίδια φοβάται να απογοητεύσει. Κι αυτό την κρατάει πίσω, προσκολλημένη στο παρελθόν της.
Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου έργου;
Εξ αρχής θέλαμε να κάνουμε κάτι δύσκολο. Κάτι ουσιαστικό και περιπετειώδες. Ψαχνόμασταν με τον συνάδελφό μου τον Νίκο Αναγνωστόπουλο για αρκετό διάστημα. Με έναν τρόπο "καρμικό" θα έλεγα, βρέθηκε στον δρόμο μας ο Δημήτρης Σίμος. Ο Δημήτρης ασχολείται με την αστυνομική λογοτεχνία, είναι ένας απίστευτα ταλαντούχος συγγραφέας για μένα, και πολύ έξυπνος άνθρωπος. Μόλις λοιπόν του είπαμε τι θέλαμε να κάνουμε, δέχτηκε να τολμήσει μαζί μας και έγραψε ένα κείμενο ειδικά για μας και το όραμά μας. Έτσι γεννήθηκε «Το Κόκκινο Μελίσσι»
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον συμπρωταγωνιστή σας Νίκο Αναγνωστόπουλο;
Όλα ξεκίνησαν από μία ιδέα που είχε ο Νίκος, να κάνουμε κάτι που δεν γίνεται εύκολα στην Ελλάδα. Κι όχι μόνο από άποψη κειμένων, αλλά και λόγω οικονομικής κατάστασης. Δεν υπάρχουν πολλοί νέοι θεατρικοί συγγραφείς και νέοι ηθοποιοί που να τολμάνε να αγγίξουν τέτοια θέματα. Κι αυτό γιατί είναι όντως ρίσκο λόγω της θεματολογίας και υποκριτικά και τεχνικά. Με πλησίασε λοιπόν ο ίδιος λέγοντάς μου «Εγώ θα το κάνω». Γενικά πιστεύω πολύ στον Νίκο, και σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης έχει πολλά να πει. Και δεν θα ανεχτεί να μην τα πει. Κι αυτό το θαυμάζω πολύ. Τον είχα δει σε παραστάσεις και μου άρεσε ο τρόπος σκέφτεται, ο τρόπος που προσέγγιζε και εξέφραζε αυτό που πίστευε. Κι έτσι τον εμπιστεύτηκα. Και εν τέλει το ένστικτό μου δεν με απογοήτευσε. Είμαι περήφανη που δουλεύω μαζί του και τον ευχαριστώ πολύ που πίστεψε και επενδύει σε μένα.
Είστε μια νέα ηθοποιός. Ποια είναι η Φαίη Ψωμαδάκη; Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
Τελείωσα την δραματική σχολή «Αθηναική Σκηνή» το 2014, είμαι απόφοιτη του Υπουργείου Πολιτισμού και παράλληλα ασχολούμαι με την μουσική. Παίζω πιάνο, γράφω τραγούδια, τραγουδάω και παράλληλα συμμετέχω σε δύο μουσικές μπάντες. Από μικρή ήξερα ότι θα ασχοληθώ με τις τέχνες. Το θέατρο κι η μουσική τριβελίζουν το μυαλό μου από το δημοτικό. Και τελικά έγινε! Κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα και αυτό με κάνει ευτυχισμένη, παρ’ όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν και στον καλλιτεχνικό χώρο και στην οικονομία της χώρας μας. Παλεύω πολύ για’ αυτά που αγαπώ και πάντα θα προσπαθώ να κάνω ένα βήμα ακόμα και να γίνομαι καλύτερη.
Πώς βλέπετε τον χώρο του θεάτρου σε αυτά τα πρώτα σας βήματα;
Παρ΄ όλες τις δυσκολίες του χώρου στο επαγγελματικό κομμάτι, και τις δυσκολίες που δημιουργεί η οικονομική κατάσταση της χώρας, ο χώρος του θεάτρου εξακολουθεί να με γοητεύει. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην κάνει θέατρο. Από το δημοτικό ακόμα, η τέχνη του θεάτρου με μάγευε. Εκεί έβρισκα τον εαυτό μου, πέρναγα καλά, ξεχνιόμουν, ξέδινα. Έτσι ακόμα και τώρα βλέπω μόνο την θετική του πλευρά, κι έχω πει στον εαυτό μου πως κανένας και τίποτα δεν θα με κάνει να σιχαθώ το θέατρο. Όσο δύσκολο κι αν είναι να καταφέρεις να δουλέψεις, εγώ πάντα θα προσπαθώ να μαθαίνω και να εξελίσσομαι. Να γεύομαι κάτι απ’ το σανίδι και να πάω ένα βήμα παραπέρα. Σίγουρα κάποια στιγμή θα κουραστείς, θ’ απογοητευτείς, θα στεναχωρηθείς, αλλά όσο πιο πολύ βιώνω το θέατρο, τόσο περισσότερο πεισμώνω να τα καταφέρω. Εξάλλου τι είναι εύκολο στην εποχή μας.
Πώς βλέπετε τη πρωτοβουλία του Πόλη Θέατρο να δώσει ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες;
Κατ’ αρχήν θέλω να πω πως είμαι περήφανη και νιώθω ευγνώμων που η παράστασή μας στεγάζεται στο θέατρο του κυρίου Κατρανίδη. Κι αυτό γιατί πρώτον, είναι ένα θέατρο που έχει φτιάξει την δική του ιστορία, και δεύτερον, είναι πολύ σημαντικό να αισθάνεσαι πως υπάρχουν άνθρωποι και επιχειρήσεις που στηρίζουν νέες ιδέες και νέους καλλιτέχνες. Ο χώρος ο δικός μας ειδικά τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί μεγάλη ζημιά. Παραστάσεις κατεβαίνουν, θέατρα κλείνουν. Οι τέχνες έχουν αρχίσει πλέον να μην ενδιαφέρουν άμεσα το κοινό, αφού οι ανάγκες πλέον δεν καλύπτονται, ο πολιτισμός έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Εμένα λοιπόν μου δίνει δύναμη να συνεχίζω, όταν βλέπω πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που στηρίζουν και επικροτούν τέτοιες προσπάθειες, που στέκονται δίπλα σε νέους δημιουργούς και καλλιτέχνες και προσπαθούν κι εκείνοι με τον τρόπο τους να συμβάλουν όσο μπορούν και να προωθήσουν την δουλειά μας.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Να κάνω καινούργια πράγματα. Τόσο για μένα όσο και για τον ίδιο τον χώρο. Το Κόκκινο Μελίσσι ας πούμε τα συνδυάζει και τα δύο, γιατί είναι εξ’ ολοκλήρου μία νέα ιδέα, από νέους ανθρώπους. Είναι αστυνομικό θρίλερ, κάτι δηλαδή που δεν βλέπουμε εύκολα στην Ελλάδα, κι η Μελίνα είναι για μένα ένας ρόλος που υπό άλλες συνθήκες, για κάποιους ανθρώπους, δεν θα μπορούσα να ερμηνεύσω στην ηλικία που βρίσκομαι. Και αυτό μ’ αρέσει. Είναι πρόκληση για μένα. Θέλω να δημιουργώ, να μαθαίνω, να εξελίσσομαι και να γίνομαι καλύτερη. Όλα τ’ άλλα έρχονται από μόνα τους. Δυστυχώς στις μέρες μας δεν είναι εύκολο να κάνεις σχέδια γιατί δεν υπάρχουν πάντα οι ευκαιρίες. Οπότε θέλω να δημιουργώ εγώ τις επιλογές μου και να πηγαίνω ένα βήμα παρακάτω. Μέσα από νέες συνεργασίες και καινούργιες ιδέες.
Συνέντευξη: Ράνια Κοτινοπούλου
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση: ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΕΛΙΣΣΙ
